Ухна малладаг Жамба гуайн бага охин Мядагбадам эгээ мишээхэд нь цэцэг ургамаар гоо vзэсгэлэн нь цогцлоод чухам л өвөр дvvрэн мээмтэй, өмд дvvрэн бөгстэй, хазаж шимж хэвтмээр алиман улаан уруултай, хавь ойрын бvv хэл хаа холын харчууд өдөр шөнөгvй гvйлдэж ирдэг согоо шиг сайхан амьтан билээ.

Гэм нь татаж чангаасан хэнийг боловч хөгшин залуу, сайхан муухай гэж ялгалгvй өврөө нээж, өмдөө тайлдаг нэгэн тул анх авсан эр нь аргаа бараад төрхөмд нь буцаагаад явсан бөлгөө. Хонины морь шиг бэлэнг нь vл мэдэх эрчvvд бол эхлээд сvрдэн жийрхэж томоотой царайлдаг ажгуу.
Харин хотоос хөдөө гарч малчин болохоор ирсэн Батсvх гэгч угалзан хамартай балтгар бор залуу Мядагбадамыг харсан цагаасаа сэтгэл алдаж мянган эрийн дор хэвтсэн тэр бvсгvйг эхнэр болгохоор хvсэмжилдэг ч уулзах бvv хэл ойртож зvрхлэхгvй удаан шаналж явсны эцэст яс горьдсон гөлөг шиг хөөгдвөл ч хөөгдөг эсхvл завшааны гэрэл гийж тоогдвол ч тоогдог гэсэн дэвэлзvvр бодолдоо аагаад нэгэн өдөр зориуд хоног төөрvvлэн очжээ.
Азаар эцэг, эхээс нь өөр гадны улс байсангvй. Улаа бутарсан өнгөлөг Мядагбадам урьхан дуугарч урдуур хойгуур нь сэмбэлзэн алхахдаа алаг нvдээ тормолзуулж өргөн ташаагаа халбилзуулан өдөж найланхай зан гаргахад Батсvхийн дотор урвалдан хөрвөөлдөж vг ч дуугарч чадахгvй суулаа. Vдэш болоход таван ханатай гэрийн зvvн орон дээр ухна малладаг Жамба гуай мариалаг улаан эхнэртэйгээ хэвтэж Мядагбадам баруун орон дээр, харин Батсvх хоймроор унтах болжээ.
Тэр өдөр Жамба гуай сумын төв орж сархад ханхлуулан сайхан зантай ирсэн vе таарсан тул сайхан бvсгvйд санаархсан хархvvд азтай далим болсон авай. Гэвч Батсvх хотын хоёр хархvv Мядагбадамыг тэнгэр харуулах гэж зорьж ирээд хэтэрхий дээрэнгvй бvдvvлэг авирлаад Жамба гуайд буу тулгуулан хөөгдсөнийг мэдээгvй байв.
Гэр доторхыг гэрэлтvvлсэн лааны голыг чимхэж унтраах vед даруй харанхуйлж ажин тvжин болох vест Батсvх зvрх гаргаад бvсгvйн биед гараа хvргэв.
-Мядагбадам аа! Би чамд... хэмээхэд хариуд нь бvсгvй,
-Цаанаа хэвтэж бай, би очлоо! гэжээ.
Залуу эрийн зvрх цээжиндээ багтахгvй лугшиж амаар нь гарах гэж буй мэт догдлов.
Халуухан биетэй хөөрхөн хvvхэн өвөрт нь гулган орж ирэхэд хархvv хөөр баяртаа умбаж даруй тэвэрч аваад,
-Мядагбадам аа! Чи миний эхнэр болооч хэмээн шивнэв.
-Юу гэнээ! гэх мөртөө хvvхэн тvvний уруулыг зөөлхөн хазлаа. Төдхөн тэд хэзээ язааны амрагууд мэт уруулаа шав шув долоолцож, хэлээ шимэлцээд vvлэн борооны ужиг цэнгэлд шунаглан орлоо.
Мядагбадам vнэхээр урин тачаангуй аж. Бадамын амаа нээж балтгар хархvvгийн бvдvvн агаад богинохон боожгойг халуухан цөөрөмдөө өөрөө зааварчлан барьж оруулаад хоёр хөлөө байдгаараа дэлгэн залуу эрийн хондлойгоор хав аглаж ороонгуутаа галзуурсан мэт оцгонон хөдөлж уйлагнан гинших нь vнэхээрийн урамтай ажгуу.
Жороо морин дээр мордсон мэт өөрийгөө санасан Батсvх ийм сайхан цэнгэл vзэж буйдаа vнэн бахдаж удахгvй бvр өөрийн эхнэр болгох баярт умбалаа.
-Мядаг аа, би чамд хайртай! .Хvvхэн уухилан гинших зуураа "Тийм тийм" гэж vглэх ажээ. Ханана ч гэж байдаггvй, хав тэврээд л нахин нахих хөдөөний хөөрхөн хvvхний уран агаад урин тачаалын галд Батсvх чухам нэгмөсөн жаргажээ.
-Чи надтай суугаач! гэж тvvнийг гуйх vед гэрийн зvvн талын ор шажигнаж Жамба гуайн
-Энэ хагссан хархvvг номхон зантай мөрөөрөө амьтан юм гээд хонуусан биш, муу охиныг минь нухаж алах нь ээ гэх дуулдахад Батсvх бас муу ч гэсэн эр хvн гэсэндээ “ Би бишээ танай охин л намайг алж идэх нь" гэж хэлэн алджээ.
Энэ vест Жамбын авгай,
-Дуугай хэвт. Дур чинь хөдөлсөн юм бол намайг ноолохгvй юу" Чи ч бас залуудаа намайг зайдлаад алан алддаг байсан биш vv гэх дуулдав.
-Хөгширсөн болохоос vхсэн биш. Одоо ч чамтайгаа шvv.
Урьд шөнө гэхэд л хуучнаа сэргээж Гарваа хvvхнийд хонохдоо хоёр муу төмсгөө хавдтал булгиж булгиж ирлээ дээ. Харин чи муу юм бvv бодоорой. Чамайгаа би яаж гомдоох вэ. Аль вэ, наад тvрийсгээ шувтлаач гэсэнд авааль авгай нь,
-Vгvй ер өө. Гомдохгvй гээд яахийм. Чамаас л би дутаж гэнэ дээ. Урьд шөнө "согтуу" Сэрээнэн ирж намайг чинь ямаа шиг орилуулж орилуулж, vхэр шиг долоож долоож хоноод өглөөгvvр нар гарсан хойно сая нэг босч цатгалан боохой шиг амьтан намайг нэг vнэрлэж аваад морьдсон шvv гэх сонстжээ.
-Мядагбадам аа! чи миний эхнэр болооч хэмээн хархvvг шивнэх бус бараг орилоход,
-Тэгнээ тэгнэ! гэж хvvхэн зөвшөөрөх vед зvvн ор жигтэйхэн шажигнаж хvмvvс амьсгаадах нь ихсээд иржээ.
-Аав, ээж хоёр чинь бид хоёроос зовохгvй охолцоод эхэллээ ш дээ гэж залуу г хэлбэл,
-Сэрvvн байхад нь над дээр мордсон чи бас ичсэн vv гэж бvсгvй сөргөж дуугарахад Батсvх,
-Vнэхээр чи надтай суух уу? гэлээ.
-Тийм л гэсэн ш дээ.
-Өөр эрчvvдтэй унтах уу?
-Намайг л хангаж чадах юм бол яасан ч vгvй...
Мядагбадамын амлалтыг сонсоод Батсvх баярлахын дээдээр баярлаж,
-Би чамайгаа жаргаана аа. Заавал жаргаана! хэмээн чихийг нь халуун амьсгалаараа төөнvvлэн байж хэлээд дахин дээр нь гарав. Гэтэл хvvхэн,
-Одоо би дээр чинь зайдлая! гэх нь тэр.